Το κλίμα μέσα
στο οποίο πραγματοποιούνται οι εκλογές χαρακτηρίζεται από την όξυνση των
προβλημάτων από την επίθεση της Κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από
τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις, βγαίνει το συμπέρασμα για την ανάγκη
ισχυροποίησης του κινήματος, στο πλευρό των συνεπών αγωνιστικών δυνάμεων.
Θεωρούμε πρωταρχική ανάγκη και δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασύνταξη
του κινήματος, την αλλαγή των συσχετισμών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Η
Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών (που στηρίζει το ΠΑΜΕ) θεωρεί πως πρέπει να
υπάρξει ένα κίνημα μαζικό, οργανωμένο, ταξικό, που θα έχει ξεκάθαρο πως αν δεν
απαλλαγούμε, αν δε συγκρουστούμε με το κεφάλαιο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν
πρόκειται οι αγώνες μας να είναι αποτελεσματικοί και νικηφόροι. Ωστόσο η
ανασύνταξη του κινήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει πρώτα να απαλλαγούμε
από τον παλιό (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) αλλά και από τον -υπό διαμόρφωση (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ)– νέο
κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Αντλώντας
εμπειρία και από τους πρόσφατους απεργιακούς αγώνες, όπου ένας μεγάλος αριθμός
συναδέλφων έδειξε τις αγωνιστικές του διαθέσεις, διαπιστώνουμε ότι αυτές οι
δυνάμεις κατάφεραν να τους απογοητεύσουν με την τυχοδιωκτική τακτική τους, με
αποτέλεσμα να δυσκολεύει η συμμετοχή στις επόμενες αναγκαίες μάχες.
·
Δεν τους έλεγαν κουβέντα με
ποιους πραγματικά έχουμε να τα βάλουμε. Στοχοποιούσαν μόνο την κυβέρνηση και
όχι και αυτούς που πραγματικά χαράζουν την αντιλαϊκή πολιτική (κεφάλαιο και
ΕΕ).
·
Δεν είχαν προοπτική συνολικής
ρήξης και καλλιεργούσαν αυταπάτες πως αν μπει άλλος χαλίφης (ΣΥΡΙΖΑ) στη θέση
του χαλίφη (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) αρκεί για να λυθούν τα προβλήματα.
·
Έκρυβαν πως τα μέτρα είχαν
αποφασιστεί πριν τα μνημόνια για να μην αποκαλυφθεί πως ο εμφανιζόμενος ως νέος
σωτήρας (ΣΥΡΙΖΑ) θα υπηρετήσει τα ίδια αφεντικά.
Σ’
αυτό το παιχνίδι έπαιξαν αντικειμενικά και οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις
παρασυρόμενες από την «επαναστατική» τους ρητορεία που συνοδευόταν από
αλλοπρόσαλλη πρακτική. Η συνέπεια τους φαίνεται και από ένα μόνο στοιχείο. Στην
ΕΛΜΕ κάποιες να κατεβαίνουν σε κοινό ψηφοδέλτιο και κάποιες χώρια. Στο συνέδριο
της ΟΛΜΕ να ενώνονται οι χωριστές και να χωρίζουν οι ενωμένες. Στο δε συνέδριο
της ΑΔΕΔΥ να κατεβαίνουν όλες χώρια όπως και στις μεθαυριανές εκλογές της ΕΛΜΕ.
Μερικές
δε από αυτές, θέλουν να πείσουν τον κόσμο πως τα «συντονιστικά» που στήνουν,
είναι για να οργανώσουν αγώνες κι όχι να υποκαταστήσουν και να καπελώσουν
σωματεία και μαζικές διαδικασίες όπως πραγματικά κάνουν.
Αποδεικνύεται
ότι οι αγωνιστικές διαθέσεις ακυρώθηκαν από την πλειοψηφία της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ
ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ). Ούτε ήθελαν ούτε μπορούσαν να τις προσανατολίσουν σωστά,
να τις στηρίξουν ουσιαστικά και πραγματικά, να κάνουν τους απαραίτητους
ελιγμούς όπως και τις απαραίτητες συμμαχίες, ώστε να αποκτήσει ο αγώνας αντοχή
και διάρκεια.
Επέλεξαν
στόχους και μορφές πάλης με κριτήριο, όχι το πως θα γίνουν αποτελεσματικοί οι
αγώνες μας, πως θα πάνε ένα βήμα μπροστά τα αιτήματά μας αλλά πως πως θα
συνδράμουν τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Επέλεξαν μια
απεργία διαρκείας, γνωρίζοντας ότι ο κλάδος ούτε είχε προετοιμαστεί, ούτε είχε
αντοχή για μια τέτοια μορφή πάλης, χωρίς προϋποθέσεις επιτυχίας, δίχως να
διασφαλίζεται κοινός βηματισμός με άλλους κλάδους.
Εμείς λέμε:
επιτυχημένοι αγώνες δεν είναι μόνο αυτοί που σου «αφήνουν κάτι στο χέρι»!
Υπάρχουν αγώνες που αποτρέπουν ή καθυστερούν τα σχέδια του εχθρού. Υπάρχουν
αγώνες που σε κάνουν πιο δυνατό, δημιουργούν μια πιο στέρεη προοπτική, ώστε να
δώσεις τις επόμενες μάχες από καλύτερη θέση, βάζουν θεμέλια για την ανασύνταξη
του κινήματος. Στον αγώνα του κλάδου μας αυτή η συντεταγμένη πορεία δεν
κατακτήθηκε και την ευθύνη την έχει η ηγεσία του κλάδου που σε αυτή τη φάση τον
καθοδήγησε.
Εκτός από τις
παραπάνω δυνάμεις, πρέπει να δοθεί με την ψήφο και μια απάντηση στη ΔΑΚΕ (ΝΔ). Όντας
ανύπαρκτη στις συνελεύσεις -αλλά και όλες τις διαδικασίες του σωματείου μας-
και υπαρκτή μόνο στην απεργοσπασία, κατεβαίνει στις τωρινές εκλογές, ενώ στις
προηγούμενες απείχε κάνοντας «πεισματάκια» στο κόμμα της για την έριξε στη
μοιρασιά των θέσεων του κρατικού μηχανισμού στην εκπαίδευση.
Καλούμε όλους
τους συναδέλφους να στηρίξουν το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συσπείρωσης
Εκπαιδευτικών που στηρίζει το ΠΑΜΕ, με ταξικά και κοινωνικά κριτήρια. Να
αναδείξουν μια αγωνιστική πλειοψηφία που να ενώνει όλους τους εκπαιδευτικούς
στη βάση των συμφερόντων τους. Στη βάση των μορφωτικών αναγκών των παιδιών της
λαϊκής οικογένειας. Στη βάση του πραγματικού χωρισμού της κοινωνίας σε
εργαζόμενους και αφεντικά και όχι στους ψεύτικους και πλαστούς χωρισμούς σε
μνημονιακούς-αντιμνημονιακούς.
Ανασύνταξη του
κινήματος, λαϊκή αντεπίθεση χωρίς την ισχυροποίηση του ταξικού προσανατολισμού,
την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων δε γίνεται!
Είναι στο χέρι
μας να αλλάξουμε τα πράγματα. Η αλλαγή συσχετισμών, η ισχυροποίηση των
προτάσεων και των θέσεων του ΠΑΜΕ – και στην ΕΛΜΕ μας – αποτελούν τη μόνη
απάντηση, τη μόνη ελπίδα για την ανασύνταξη και την οργάνωση της λαϊκής
αντεπίθεσης!
Ηράκλειο
10-12-2013
