Στην παλη για την αντιμονοπωλιακη συσπειρωση των αυτοαπασχολουμενων

Στην παλη για την αντιμονοπωλιακη συσπειρωση των αυτοαπασχολουμενων
Συλλογικά, μαχητικά για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος των ΕΒΕ

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

Ψηλότερα ο πήχης για το δυνάμωμα της αντιμονοπωλιακής γραμμής στο κίνημα των ΕΒΕ








Συνέντευξη με τον Μπάμπη Μαυροθαλασσίτη, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΕΒΕ
Για τον «αναπτυξιακό νόμο», τα προβλήματα που οξύνονται για τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ και για την προσπάθεια των δυνάμεων της ΠΑΣΕΒΕ να δυναμώσει στο κίνημα η αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Μπάμπη Μαυροθαλασσίτη, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΕΒΕ.
***
-- Τις προηγούμενες μέρες ψηφίστηκε στη Βουλή ο λεγόμενος «αναπτυξιακός νόμος», για τον οποίο η κυβέρνηση καλλιεργούσε την αίσθηση ότι αποτελεί «ανάσα» για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Τι έχουν να περιμένουν οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ από αυτόν το νόμο;
-- Ο «αναπτυξιακός νόμος» διαφημιζόταν από την κυβέρνηση ως ο νόμος που θα δώσει «ώθηση στην ανάπτυξη», θα σημάνει την «επανεκκίνηση της οικονομίας», θα δώσει «ανάσες στην αγορά» και κατ' επέκταση στους αυτοαπασχολούμενους. Η πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που κατατίθεται ένας «αναπτυξιακός νόμος» και υπάρχει πλούσια πείρα για το ποιοι κέρδισαν και ποιοι πλήρωσαν τελικά το λογαριασμό.
Οπως οι προηγούμενοι, έτσι και ο νέος νόμος υπηρετεί από την πρώτη μέχρι την τελευταία παράγραφο το κεφάλαιο, με νέες προκλητικές φοροαπαλλαγές και τσάμπα χρήμα. Ποιος αυτοαπασχολούμενος, αλήθεια, θα κάνει επένδυση ύψους 20 εκατ. ευρώ; Ακόμα περισσότερο στις σημερινές συνθήκες που χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι ανοιγοκλείνουν τα βιβλία τους λόγω χρεών, που ο τζίρος τους καλπάζει στον κατήφορο, πόσοι θα είναι αυτοί που πληρούν τις προϋποθέσεις ένταξης με βάση τα κριτήρια που θέτει ο νέος νόμος;
Από την τελευταία κινητοποίηση της ΟΒΣΑ στην Αθήνα
Αντίθετα, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες ανήκουν στην κατηγορία εκείνη που μαζί με τους εργαζόμενους και τη φτωχή αγροτιά πλήρωσαν και πληρώνουν με το λεηλατημένο εισόδημά τους την εξασφάλιση όλων αυτών των προκλητικών προνομίων που προσφέρει απλόχερα ο νόμος στο μεγάλο κεφάλαιο.
Γι' αυτό, με βάση την πείρα τους, χρειάζεται να απορρίψουν την πολιτική που εφαρμόζεται για το ξεπέρασμα της κρίσης και την ανάκαμψη της οικονομίας, η οποία αποτυπώνεται στα πάνω από 250.000 λουκέτα που έχουν μπει και συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό. Μόνο το πρώτο τετράμηνο του 2016, είχαμε 40% αύξηση των λουκέτων σε σχέση με το 2015.
Επομένως, το συμφέρον των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ είναι να γυρίσουν την πλάτη στις κάλπικες προσδοκίες που σκόπιμα καλλιεργούν τα κόμματα και οι δυνάμεις του κεφαλαίου, για να τους κάνουν χειροκροτητές της πολιτικής τους, δυναμώνοντας ταυτόχρονα τον αγώνα για την ανατροπή της.
-- Ωστόσο, βλέπουμε ότι τον «αναπτυξιακό νόμο» τον εκθειάζουν οι πλειοψηφίες στις συνδικαλιστικές Ενώσεις των ΕΒΕ. Τι συμπεράσματα προκύπτουν από τη στάση τους;
-- Οχι μόνο δεν μας ξενίζει η στάση τους, αλλά θα λέγαμε ότι ήταν και αναμενόμενη. Οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, σε δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις, έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην εξαπάτηση των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.
Εκαναν «σημαία» τους ότι αξίζει κάθε θυσία για να έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη, σπέρνοντας αυταπάτες ότι αυτή θα φέρει αυτόματα και τη βελτίωση της θέσης του κάθε αυτοαπασχολούμενου. Διεκδίκησαν και κέρδισαν επάξια το ρόλο του «αξιόπιστου κοινωνικού συνομιλητή», παίρνοντας μέρος σε όλους τους «κοινωνικούς διαλόγους» με βομβαρδισμό προτάσεων, στο πλαίσιο πάντα της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μέσα σ' αυτά τα πλαίσια, ορισμένες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν να λαμβάνουν από την ανάκαμψη της οικονομίας. Γι' αυτές «σκίζουν τα ρούχα τους» οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, διεκδικώντας την εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων, όπως μερίδιο στα διάφορα χρηματοδοτικά πακέτα, φοροαπαλλαγές κ.ο.κ.
Αλλωστε, οι μικρές ατομικές ή οικογενειακές επιχειρήσεις συνήθως «δε χωρούν» ούτε στα διάφορα εξειδικευμένα προγράμματα στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όπως τα προγράμματα ΕΣΠΑ. Η μεγάλη πλειοψηφία ανήκει σε αυτό που στις διάφορες ημερίδες καταγράφεται ως «μη βιώσιμες», «μπαταχτσήδες» κ.τ.λ.
Είναι πλέον φανερό ότι αυτές οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να εκφράσουν τα συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, όπως αποτυπώθηκε και στις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Αφησαν τους συναδέλφους στο σκοτάδι σε σχέση με τον πυρήνα της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης, έδωσαν χέρι βοήθειας στις προσπάθειες της κυβέρνησης να εμφανίζεται ότι συζητά με τις «κοινωνικές ομάδες» και τελικά υπονόμευσαν τις μεγάλες κινητοποιήσεις αυτής της περιόδου, με την παντελή απουσία τους στη 48ωρη απεργία τις μέρες που συζητιόταν και ψηφιζόταν το νομοσχέδιο στη Βουλή.
Ολα τα παραπάνω συνιστούν έναν ακόμα λόγο να γίνει σήμερα ένα ορατό βήμα στην αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, να ενισχυθεί η γραμμή πάλης ενάντια στα μονοπώλια, να διαμορφωθούν πλειοψηφίες που θα προτάσσουν τα συμφέροντα των μικρών επαγγελματιών, εμπόρων, αυτοκινητιστών και όχι μιας μικρής ομάδας μεγαλύτερων επιχειρήσεων, που έχουν συμφέρον από την περιβόητη «ομαλότητα» και «σταθερότητα» στην εφαρμογή αυτής της βάρβαρης πολιτικής.
-- Το τελευταίο διάστημα και με την κινητοποίηση στις 15 Ιούνη, αναδείξατε το ζήτημα της φοροληστείας σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ. Πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα και πώς εκφράζονται οι συνέπειές του;
-- Αξίζει να θυμηθούμε ότι οι αυτοαπασχολούμενοι ήταν από τους πρώτους που στοχοποιήθηκαν από το Νοέμβρη του 2009. Δίπλα στις συκοφαντίες για τους «τεμπέληδες εργαζόμενους» και τα «ρετιρέ», ο υδραυλικός και ο ηλεκτρολόγος εμφανίστηκαν σαν τα βασικά παραδείγματα της φοροδιαφυγής, η επαρκής αιτία για την άγρια φοροληστεία όχι μόνο των αυτοαπασχολούμενων, αλλά ολόκληρης της λαϊκής οικογένειας.
Σε αυτό το έδαφος εξαπολύθηκε μια ατελείωτη φοροληστεία: Κατάργηση αφορολόγητου και βαριά φορολογία από το πρώτο ευρώ, διπλασιασμός προκαταβολής φόρου, τέλος επιτηδεύματος, φόρος αλληλεγγύης, υπέρογκη αύξηση δημοτικών τελών έπνιξαν τους αυτοαπασχολούμενους. Και βέβαια, δεν είναι μόνο αυτά, αφού πολλά επαγγέλματα χτυπήθηκαν και χτυπιούνται από τις διαρκείς αυξήσεις στο ΦΠΑ, στα καύσιμα.
Σήμερα, η φοροεπιδρομή καταγράφεται ως βασικός παράγοντας, που μαζί με την αναδουλειά οδηγούν τους αυτοαπασχολούμενους στα χρέη και στα λουκέτα. Σχεδόν οι μισοί επαγγελματίες χρωστάνε στο Δημόσιο, ενώ ακόμα και στην περιβόητη ρύθμιση των 100 δόσεων, πάνω από το 40% αυτών που εντάχθηκαν δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν.
Την ίδια στιγμή, οι προκλητικές φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο επιβεβαιώνουν το βαθιά ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής που εφαρμόζει και αυτή η κυβέρνηση. Οταν οι εφοπλιστές πληρώνουν φορολογία που αντιστοιχεί στα ναύλα 2-3 ημερών, όταν δίνεται αφορολόγητο πετρέλαιο σε αυτούς και αφορολόγητο φυσικό αέριο στους βιομήχανους και όταν την ίδια στιγμή ο μικρός επαγγελματίας φορολογείται για χρήματα που πολλές φορές δεν υπάρχουν, καταλαβαίνει κανείς τις προκλητικές ψευτιές της κυβέρνησης, που ακόμα και τώρα προσπαθεί να το παίξει «προστάτης» των αδυνάτων.
Οι δυνάμεις της ΠΑΣΕΒΕ, οι Ομοσπονδίες, τα σωματεία καλούν τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ σε ένταση της δράσης, με αίτημα την κατάργηση των φοροληστρικών νόμων, να πληρώσει εδώ και τώρα το μεγάλο κεφάλαιο. Οι χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι πλήρωσαν την κρίση, να μην πληρώσουν και την ανάπτυξη, από την οποία δεν έχουν τίποτα να περιμένουν.
Η απαίτηση για επαναφορά του αφορολόγητου και για τους αυτοαπασχολούμενους είναι μια ελάχιστη διεκδίκηση που μπορεί να δώσει ανάσα στους χιλιάδες επαγγελματίες που φυτοζωούν σήμερα στα χρέη. Απ' αυτή τη σκοπιά, θα πάρουμε όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για να δυναμώσει η συσπείρωση και η πάλη των συναδέλφων μας προς αυτή την κατεύθυνση.
-- Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό της δράσης που ανέπτυξε το αντιμονοπωλιακό κίνημα το προηγούμενο διάστημα, ποια στοιχεία θα ξεχωρίζατε;
-- Με την ψήφιση των προαπαιτούμενων για το κλείσιμο της «αξιολόγησης», ολοκληρώνεται ένας κύκλος κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν από το Νοέμβρη του 2015 και τη δημοσίευση του νομοσχεδίου για την Κοινωνική Ασφάλιση. Είναι μια περίοδος πλούσια σε αγωνιστικές εμπειρίες, που χρειάζεται να αξιοποιηθούν για να δυναμώσει η πάλη κάθε σωματείου και Ομοσπονδίας.
Η δουλειά μας το προηγούμενο διάστημα κινήθηκε στους εξής άξονες: Στην προσπάθεια αποκάλυψης της ουσίας των κυβερνητικών μέτρων, της στόχευσής τους, των αποτελεσμάτων που θα έχει η εφαρμογή τους όχι μόνο στους αυτοαπασχολούμενους, αλλά και στη λαϊκή οικογένεια.
Δεύτερο, στην οργάνωση της πάλης για να υπάρξει απάντηση στα μέτρα, με στόχο το αντιμονοπωλιακό κίνημα των αυτοαπασχολούμενων να αποκτήσει ισχυρότερους δεσμούς, να βγάλει περισσότερους στο δρόμο.
Τρίτο, στην ενίσχυση της αντίληψης στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων για την ανάγκη ενδυνάμωσης της Λαϊκής Συμμαχίας, της οποίας η δυναμική αποτυπώθηκε στους αγώνες της προηγούμενης περιόδου. Η κοινή δράση με το ταξικό κίνημα, με τη φτωχή αγροτιά, μπορεί να προσδώσει δυναμική και στον ίδιο τον αγώνα των μικρών αυτοαπασχολούμενων.
Δεν μας διαφεύγουν εδώ και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε λόγω και των ιδιαιτεροτήτων του κινήματός μας. Αξίζει να πούμε ότι καταγράφηκαν βήματα και ότι υπήρξε συμβολή στην προσπάθεια ανασύνταξης του κινήματος. Πιο ολοκληρωμένα και τεκμηριωμένα ήρθε στη συζήτηση το βασικό πρόβλημα, το περιεχόμενο των αγώνων, η ανάγκη ενίσχυσης της πάλης των μικρών ΕΒΕ ενάντια στα μονοπώλια και το κράτος τους.
Δυνάμωσε η δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση και τη στρατηγική που υπηρετεί. Αναδείχτηκε η ανάγκη της κοινής δράσης με εργαζόμενους, ανέργους, φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις νέες.
Κορυφαία στιγμή από κάθε άποψη υπήρξε η πανελλαδική απεργία στις 4 Φλεβάρη. Αποτελεί παρακαταθήκη το γεγονός ότι δεκάδες σωματεία και Ομοσπονδίες που δεν συσπειρώνονται στην ΠΑΣΕΒΕ, αποδέχτηκαν το πλαίσιο πάλης της, συμμετείχαν συγκροτημένα στις συγκεντρώσεις, μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων.
Την ίδια περίοδο έγιναν εκατοντάδες συσκέψεις - συνελεύσεις σε σωματεία και Ομοσπονδίες, με στόχο τα σωματεία να καταγράψουν βήματα στη δράση τους, να γίνουν πραγματικό αποκούμπι για τους αυτοαπασχολούμενους. Να αποκτήσει περιεχόμενο το σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για έναν». Δυνάμωσαν, επίσης, οι προσπάθειες να οργανωθεί η αλληλεγγύη.
Δεν παραβλέπουμε τις αντικειμενικές δυσκολίες και τις υποκειμενικές αδυναμίες, αλλά δεν υποτασσόμαστε σ' αυτές. Οι ευθύνες μας τώρα είναι μεγαλύτερες και αυτό μας βάζει μπροστά σε νέα καθήκοντα, για να γίνουν ακόμα μεγαλύτερα βήματα στους στόχους που έχουμε θέσει.